De beeldbepalende gebouwen van Coronie zijn de stille getuigen die de neerwaartse spiraal in Coronie markeren. Een structurele aanpak van het onderhoud van deze gebouwen ontbreekt. Als er ergens subsidie wordt versierd, wordt het betrokken gebouw eenmalig gerenoveerd, waarna de verloedering weer een aanvang neemt omdat onderhoud structureel achterwege blijft.
De ambtswoning van de districtscommisaris (dc) lijkt niet meer te redden (klik op foto’s om te vergroten). Thans wordt hieraan – naar verluidt – achterstallig onderhoud uitgevoerd. Het gebouw is momenteel niet om aan te zien. Vroeg of laat stort het ineen, want hoe lang nog kan je last-minute knippen, plakken en stutten. Wellicht wanneer de kalf verdronken is. Overigens fungeert het al langer dan 10 jaar niet meer als ambtswoning, maar als vergaderruimte enz.
Het staatslogeergebouw dat 10 jaar geleden, na een grondige renovatie, illegaal in gebruik werd genomen door militairen, lijkt nu rijp voor de sloop. 
Het interieur en sanitair zijn al gesloopt en weggedragen. Zoals u op de foto hiernaast kunt zien is het decoratieve houtwerk van de balustrade van het benedenbalkon volledig gesloopt. Slecht dat van het bovenbalkon lijkt nog in redelijke staat.
Tegenover het staatslogeergebouw staat het in 2011 geheel gerenoveerde Cultureel Centrum Coronie (CCC). Het was een schenking van Telesur en Partners aan de jeugd van Coronie. Dit, als blijk van dank en waardering voor de grote gastvrijheid en medewerking van Coronie bij de realisatie van het glasvezelkabelproject te Totness. Destijds is in dit gebouw 300.000 usd geïnvesteerd. Thans ligt het gebouw er verwaarloosd bij. Zo nu en dan wordt het door de overheid gebruikt voor lunches enz. Het oorspronkelijke gebruiksdoel is zoek!
Naast het staatstlogeergebouw heb je de eermaals o zo deftige kerk van de Evangelische Broeder Gemeente (EBG). Zoals u kunt zien raken de planken een voor een los. Het vaantje op de toren staat helemaal scheef. Het gebouw lijkt meer op een spookhuis uit de tekenfilmserie Scoobie-Doo dan op een kerk. En toch worden hierin nog steeds kerkdiensten gehouden.
Hier ziet u de ruïne van een sinds 2010 in aanbouw zijnde gevangenis, midden in de woonwijk Totness. Santokhi beweerde bij zijn aantreden als president de bouw hiervan te zullen voortzetten. Ik hoop van niet! Destijds heb ik heftig geprotesteerd tegen de komst van dit bouwwerk midden in deze kinderrijke omgeving, Totness. Gewoonweg absurd en beslist niet gunstig voor een gezonde geestelijke ontwikkeling van de kinderen. In iedere geval werd de bouw daarna stopgezet. Ik beweer wel niet dat mijn publicaties van toen, de doorslag gaven de bouw te staken.
Als de gevangenis er toch moet komen, dan maar in het Larecogebied, dicht tegen de zwamp aan, waar het wemelt van grote bamba muskieten en waar de gevangenen zelfvoorzienend aan landbouw zouden kunnen doen. Mijn voorkeur is toch dat in Coronie helemaal geen gevangenis komt, en dat het geld hiervoor wordt gebruikt voor de opbouw van het district. Een gevangenis heeft geen toegevoegde waarde. Alleen het aantal ambtenaren zal toenemen. Er zijn daar al meer dan genoeg van. Ik herinner mij nog, dat bij de start van de bouw ik de toenmalige dc van Coronie, Harold Sijlbing, confronteerde met deze absurditeit. Hij zei toen dat er geen andere geschikte plek kon worden gevonden. De werkelijkheid is dat de overheid deze locatie uitkoos, omdat het domeingrond is en op dat moment een boedelperceel was, waardoor de overheid de grond kosteloos kon verwerven. Andere aspecten zijn klaarblijkelijk helemaal niet in de afweging betrokken.
Hier ziet u mijn voormalige kleuterschool (Frobelschool) te Mary’s Hope. Het schoolerf is helemaal overwoekerd door onkruid. Er zijn tal van ontspanningsdoeleinden waarvoor de ruimte zou kunnen worden gebruikt in het belang van de jeugd en/of ouderen in Coronie.
Hetzelfde geldt voor het naastgelegen R.K Jeugdgebouw, in de volksmond: Patronaat. Ook dit gebouw is niet in gebruik en is aan het wegrotten, met name aan de achterkant. Enkele jaren geleden hoorde ik dat het Bisdom was verzocht woonruimte te vestigen in het gebouw. Dat werd geweigerd. En m.i. terecht. Een gemeenschapsfunctie voor het gebouw lijkt mij meer toepasselijk.
Even verderop staat mijn voormalige lagere school, de R.K. Sint-Antonius, die ten tijde van mijn recente verblijf in Suriname in verbouwing was. Tot op heden is de verbouwing niet af. Als gevolg hiervan kreeg een deel van de leerlingen tijdelijk in een provisorische ruimte onderwijs. De rest was aangewezen op afstandsonderwijs via internet. Het roept de vraag op waarom de verbouwing geen aanvang heeft genomen tijdens de grote vakantie en waarom het werk nog steeds niet af is. Hoe kunnen de kinderen zich concentreren als er tijdens de lessen getimmerd, gehakt, gezaagd en geschreeuwd wordt? Maar ach: Coronie!
Ten slotte ziet u hier nog een foto van het leegstaande R.K.-nonnenklooster. De loszittende planken van het gebouw vallen er gewoon van af. Maanden geleden las ik in de krant, dat 3 uit Sumatra afkomstige nonnen de missie in Coronie zouden gaan versterken. Ik vermoed dat ze –na enige bijscholing over Coronie – eieren voor hun geld kozen en zich vestigden in Nickerie.
Behalve deze gebouwen zijn er nog talloze andere gebouwen die gewoon aan de natuur ten prooi zijn gevallen, zoals voormalige ambtenaren- en onderwijzerswoningen. En toch is er woningnood in Coronie. Wanneer niet snel de teloorgang van deze gebouwen structureel wordt aangepakt, zal Coronie op enig moment geen beeldbepalende gebouwen meer hebben. Het verval markeert de neerwaartse spiraal in het district en de onverschilligheid van instanties daarbij.
Herwin Hooplot