De ideale parlementariër en de stroopsmeerders in Suriname.

Op deze website zal men zelden berichten aantreffen die geen betrekking lijken te hebben op Coronie. Op 12 mei jl., de dag waarop ik mijn vorige column  Soso in guanaten dagu é rij bromfiets! plaatste, kwam ik een bericht tegen in dagblad De Ware Tijd (DWT), dat een juiste weerspiegeling was van wat ik in de praktijk verwacht van een parlementariër uit Coronie. DWT kopte: NDP-assembleelid Linga naar VHP.

Toen ik het kopje las dacht ik: weer zo’n politieke sprinkhaan van het soort: “Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral. Daarvan gaan in Suriname 13 in een dozijn. Maar ik besloot het artikel toch te lezen. Dit gebeurde met stijgende verbazing.

Ik vond het interessant wat die man, Erwin Linga, voormalig hoofdbestuurslid NDP, als reden voor zijn overstap opgaf: “(…) onvrede met het regeringsbeleid naar zijn woongebied toe en op aandrang van zijn aanhangers in ressort Boven-Suriname is hij overgelopen. (…) Tijdens openbare vergaderingen van De Nationale Assemblee heeft hij vaker problemen in zijn woongebied onder de aandacht van de regering gebracht. Hij kaartte daarbij onder meer onderwijs, energievoorziening en andere vraagstukken aan. (….) Voorts zag Linga dat de VHP in het binnenland een aantal ontwikkelingsgerichte projecten uitvoerde met name in de agrarische sector en trainingen had gegeven aan bewoners om zelfredzaam te zijn. Ook de wijze waarop de partij in het binnenland structuren heeft georganiseerd en kernen heeft opgezet die hebben bijgedragen aan een aantal microprojecten, zou in goede aarde zijn gevallen bij de voormalige NDP’er. Het vertrek van het voormalige hoofdbestuurslid is voor de NDP als een verrassing gekomen.”

Als klaarblijkelijk serieuze politicus heeft hij tevergeefs de noden van zijn achterban aan de NDP-regering kenbaar gemaakt. Hij moet op enig moment tot de conclusie zijn gekomen dat hij binnen de NDP niets kan bereiken voor zijn achterban. Vervolgens verschijnt de VHP op het toneel die een luisterend oor heeft, en daarna ook daadwerkelijk aan de verlangens van de achterban van Linga tegemoetkomt.  Hierdoor werden Linga en zijn achterban bewogen de overstap te maken.

Ik moet dus begrijpen dat de heer Linga in zijn handelen werd gestuurd door de belangen van zijn achterban en niet zijn eigenbelang. Zo iemand kan je geen overloper of politieke sprinkhaan noemen. Een modelpoliticus streeft immers naar maximale belangenbehartiging voor degenen die hem/haar hebben verkozen, zelfs al zou dat moeten betekenen dat hij/zij de regeringspartij verlaat en plaatsneemt in de oppositiebanken. Dit vond ik het spiegelbeeld van de verwerpelijke eigenschappen die ik aantrof bij de vertegenwoordigers van Coronie in DNA voor wie het eigen belang heilig is.

Hiermee heb ik niet gezegd dat de heer Erwin Linga een modelpoliticus is. Wel zeg ik dat hij een waterdichte motivering heeft gegeven voor zijn overstap, waaruit ik ‘de model politicus’ kon distilleren. Dit ideaalbeeld is precies wat ik mis bij politieke sprinkhanen. En aan dit ideaalbeeld zouden parlementariërs die Coronie in DNA  vertegenwoordigen naar mijn mening moeten voldoen: het Coroniaans belang stellen boven het partijbelang; juist omdat Coronie het meest achtergestelde district in Suriname is.

De praktijk is helaas anders. Ook in Suriname geldt het adagium van Donald Trump: ‘quid pro quo’, bovendien was ik er niet bij toen de heer Linga tot overeenstemming kwam met de VHP, de overstap te maken. Ik weet daarom dan ook niet welke persoonlijke afspraken hij met Santokhi heeft gemaakt. Zeker is wel dat hij een anti-overloopverklaring heeft moeten tekenen, waar een boete van 3 miljoen USD op staat. Overigens, zou ik het niet vreemd vinden als in de toekomst een rechter in een specifiek geval een dergelijk contract als ‘immoreel’ van de hand zou wijzen. Het vormt gewoonweg een onacceptabele ondermijning van het democratisch stelsel!

Trouwens, zet ik ook grote vraagtekens achter de oprechtheid van de VHP naar de bewoners van het binnenland toe. Een groot deel van het partijbestuur van de VHP bestaat uit separatistisch ingestelde mensen, die geen natievorming beogen, maar uitsluitend het groepsbelang en overheersing nastreven. Daarvoor zijn ze bereid alles in te zetten. Het charmeoffensief van Santokhi in panyi moet in dit licht worden gezien.

Santokhi heeft geleerd van de verkiezingen 2015. Hij had toen niet verwacht dat de NDP zoveel bevolkingsgroepen aan zich zou binden. De partij zegt te willen hervormen, maar dat zal niet lukken zolang geen progressief bestuur deze Hindoe-puriteinen vervangt. We hebben gezien hoeveel creolen de overstap naar de VHP waagden en huilend op hun schreden terugkeerden omdat ze de omgeving als vijandig hadden ervaren.

Tijdens de grote overstroming in 2006 werden aan de Boven-Suriname tientallen dorpen getroffen door overstromingen die het maatschappelijk leven aldaar ernstig ontwrichtten. Honderden binnenlandbewoners werden toen dakloos. Huizen, scholen, poliklinieken en energiecentrales kwamen onder water te liggen. Het was opvallend hoe passief, achteroverhangend in hun stoel, bewindslieden van de VHP met deze ramp omgingen. Het grensde aan leedvermaak. Ze staken geen hand uit. Ram Sardjoe, de toenmalige vicepresident van Suriname, onderbrak zijn reis door Europa niet voor deze nationale ramp.  Hierover werd hij toen zwaar bekritiseerd.  Bouterses NDP heeft toen wel veel gedaan voor de binnenlandbewoners. Daar heeft zijn partij later de zoete vruchten van kunnen plukken.

Het lijkt er dus op dat de VHP het charmeoffensief van Bouterse die de NDP in 2015 de overwinning bracht, heeft willen kopiëren in de hoop het succes van de NDP uit 2015 in 2020 te evenaren. Daarbij wordt wel vergeten dat NDP’ers van alle rassen en godsdiensten zich thuis voelen binnen hun partij. Dit kan echter niet worden gezegd van de VHP. Die partij heeft nog een lange weg te gaan, wil het zich profileren als multi-etnisch.

Aan de andere kant mag men wel stellen dat de NDP het wel vreselijk verpest heeft voor zichzelf en evenzeer een flink stel aanhangers heeft die even dom zijn als Trumpaanhangers. Het beleid van de afgelopen jaren kan niet anders worden omschreven dan ‘destructief’, en toch sluiten aanhangers hun ogen hiervoor. De NDP heeft de afgelopen jaren gedacht te kunnen doen wat zij wilde, omdat de meeste Creolen en Marrons Santokhi als een racist zien en daarom nooit de overstap zouden maken naar de VHP. Althans dat dacht men. Geen wonder dus dat het vertrek van Linga voor de NDP als een verrassing is gekomen.

Toen in het jaar 2000 de meeste Surinamers het erover eens waren dat de regering Wijdenbosch weg moest, hebben Creolen, Hindoestanen en andere bevolkingsgroepen schouder-aan-schouder samen gestreden om de man weg te krijgen. Toen de strijd was gestreden, trokken de Hindoestanen zich terug op hun eiland en waren sindsdien alleen het groepsbelang, arrogantie, en het streven naar overheersing het devies. En toen kwamen de Chinezen. Als de VHP deze verkiezingen wint, verwacht ik eenzelfde situatie, zoals die was na het vertrek Wijdenbosch.

Het is op 25 mei aanstaande dus kiezen tussen hel en vagevuur, omdat in deze strijd de NDP en de VHP de hoofdrol vervullen. Wat wel vaststaat is dat er daarna weinig goeds zal komen ongeacht welke partij de hoofdprijs wint.

Herwin Hooplot

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.