Het is al geruime tijd geleden sinds mijn laatste column. In de maand juli van dit jaar ging ik na 40 dienstjaren bij de Gemeente Rotterdam eindelijk met pensioen. Ik stopte reeds eind mei van dit jaar met werken, doordat ik opgespaarde vakantiedagen kon opnemen. Ik knoopte een lange vakantie op Curaçao en in Suriname hieraan vast.
Ik was toen ik begin juni vanuit Curaçao in Suriname aankwam in geen jaren meer zo lang weggebleven uit Suriname; anderhalf jaar om precies te zijn. Ik was daarom dan ook vreselijk benieuwd naar hoe het Coronie in die tussentijd was vergaan. Ik had ruimschoots een jaar geleden aangegeven in mijn columns niet meer zo politiek bezig te zullen zijn. Ik was namelijk moe geworden van al die loze beloften van de politiek aan Coronie, maar ik heb thans besloten voortaan weer gewoon flink tegenaan te gaan. Ook op aandringen van anderen.
Pas als je gestopt bent met het schrijven van columns merk je hoeveel lezers je werkelijk had, omdat pas dan reacties van lezers binnenkomen, die willen dat je doorgaat. Overigens heb ik het in de afgelopen maanden toch ontzettend druk gehad, en ben ik pas nu eindelijk in rustiger vaarwateren beland.
Ik had in 2010 van de NDP/Palu-combinatie in Coronie wonderen verwacht. Ik bedacht toentertijd dat als Coronie vanaf dat moment geen grote sprongen vooruit zou maken, dit daarna nooit zou gebeuren. Het politieke klimaat toen was immers uitermate gunstig voor Coronie. In die tijd steunde ik politici die, naar later bleek, uitsluitend hun eigen privébelangen nastreefden. Ik zag in die tijd een heleboel ambitieuze plannen gesmeed worden om Coronie vooruit te helpen: toerisme in de zwamp en aan de kust, kersenteelt op de dijk, revitalisatie kokosareaal, aloë vera project, nieuw politiebureau te Totness, aanleg nieuwe straat over de Polderdam van Totness naar Soemboredjo, enz. enz. Ze bleken allemaal luchtkastelen en doodlopers. Een politiebureau annex gevangenis midden in een woonwijk is not done. Dat dit project waar ik ook hevige kritiek op had in de soep liep valt niet te betreuren. Ik denk ook niet dat op die plek te Totness – waar nog slechts een ruïne staat – ooit in de toekomst een politiebureau annex gevangenis zal verrijzen.
Coronie leek in juni jl. toen ik er was een doods oord. En er was toen ook niemand die dit tegensprak. Ook mensen die er wonen. Een Coroniaan die vorige week naar Nederland kwam vertelde mij dat ik het toen goed gezien had, en dat het tot op heden nog steeds een doods oord lijkt. Ik heb wel van anderen begrepen dat de landbouw daar in de lift zit. Veel heb ik er niet van gemerkt, maar heb ook geen reden om aan te nemen dat het niet waar is.
In een interview met het dagblad de Ware Tijd d.d. 22 augustus 2019, geeft de Palu-vertegenwoordiger uit Coronie, de heer Cleon Gonsalves Jardin de Ponte, aan dat hij de politiek opgeeft en zich in 2020 niet opnieuw kandidaat stelt als DNA-lid, omdat er naar hem als oppositielid niet wordt geluisterd. Het enige wat ik hierop kan zeggen is: “Cleon ik begrijp je”! Toch vind ik dit geen geldig argument om af te haken. Immers, als oppositielid word je geacht tegenwicht te bieden. Je weet vooraf dat het niet gemakkelijk zal zijn en dat niet geluisterd gaat worden. Toch is het jouw taak naar eer en geweten oppositie te voeren en vooral niet te roepen: “er wordt toch niet geluisterd”. Het is beter vruchteloos oppositie te voeren in plaats van helemaal geen oppositie te voeren. Toch moet ik hierbij aantekenen dat Cleon zich goed van zijn taak heeft gekweten en steeds weer de vinger op de zere plek van Coronie heeft weten te leggen.
Het is – zoals ik eerder aangaf – niet van belang dat niet geluisterd wordt. Dit immers was ook de reden waarom ik mij als columnist nog maar weinig druk maakte om het politieke reilen en zeilen in Coronie. Maar op grond van voortschrijdend inzicht realiseerde ik mij wat men wil dat ik doe: opgeven! Maar als koppige Coroniaan zal ik de draad weer oppakken, te meer daar ik nu meer tijd heb voor columns.
In de afgelopen jaren heb ik veel misstanden in Coronie aan de kaak gesteld, waarvan sommige wel werden aangepakt. Maar meestal wordt toch schouderophalend gereageerd. Beroepspolitici hebben een olifantshuid. Daarbij speelt dat de Coroniaan het doodnormaal of zelfs rechtvaardig vindt dat degenen die het kruis bezitten zichzelf rijkelijk zegenen, ook al druipt de onrechtvaardigheid er duidelijk van af: “neks no fout”!
De Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU), zie ik nog steeds als de grote schuldige dat Coronie tussen 2010-2015 geen stap vooruitging. In die periode had die partij, met Anton Paal als Coroniaans paradepaardje, landelijk veel in de politieke melk te brokkelen, maar Paal heeft die macht niet ingezet ter behartiging van het algemeen belang van Coronie. De heer Paal en zijn kornuiten plaatsten hun privébelangen in de vorm van goud- hout- schelpenconcessies boven de belangen van de Coronianen.
Meneer Paal is hierdoor voor de rest van zijn leven “binnen”, zoals dat heet. Hij zal nooit aangewezen zijn op pampoentop of dagublad. Hij rust op zijn lauweren. Maar ik vraag mij af of hij zich soms niet afvraagt, waarom hij toentertijd zijn privébelangen heeft laten prevaleren boven die gouden kans voor Coronie en de Coronianen op vooruitgang: geld vergaat, maar roem en beruchtheid blijven.
In Coronie verscheen een nieuwe ster aan het firmament, de advocate Joan Nibte, de gedoodverfde kandidaat in Coronie voor de nieuwe politieke partij: Partij voor Recht en Ontwikkeling (PRO). Ik heb begrepen dat deze mevrouw staat ingeschreven en feitelijk woont in Coronie en daar al geruime tijd werkt aan haar public relations in de vorm van sociaal werk voor haar districtsgenoten. Dit is zeer lovenswaardig.
Onlangs kreeg ze als advocaat helaas wel een schorsing van 3 maanden aan haar toga, waartegen zij beroep heeft ingesteld, zodat de schorsing onrechtmatig kan blijken te zijn. Ik wens haar hierin succes toe. De advocatuur is ook geen gemakkelijk vakgebied. Je maakt er makkelijk vijanden, terwijl je gewoon je werk doet.
Ik hoop in ieder geval niet dat de schorsing politiek gemotiveerd is, zo ja, dan zou dit haar extra moeten motiveren door te gaan in het belang van Coronie. Het zou immers jammer zijn als zij zich zou terugtrekken, want met haar heeft Coronie eindelijk een kandidaat die boven het maaiveld uitsteekt.
Herwin Hooplot