Mijn vader (1914-2009) behoorde in zijn tijd tot de kern van grote imkers in Coronie. Om nog een paar andere groten uit die tijd te noemen: meneer Tjeboh uit Novar of Bantaskine, een zekere meneer Runs, George Wijntuin, Richenel Slory. Er zullen uiteraard meer geweest zijn wiens namen ik niet heb onthouden. Ze maakten de nadagen van de grote honingexporten naar Duitsland mee. https://coronie.eu/wordpress/2013/03/coronie-top-exporteur-honing/
Mijn vader vertelde vaak het volgende verhaal dat hij als jongeman uit de kring van oudere Coroniaanse imkers had vernomen. De generatie imkers vóór mijn vaders tijd had namelijk de teloorgang van het parwawoud meegemaakt, waardoor ook de bijenteelt afnam. De honingbijen benutten immers de bloesems van o.a. parwabomen. Mangrovebomen echter, worden door honingbijen niet bevlogen. Later kwam nog bij – volgens mijn vader- dat het grote aantal manjebomen ook minder werd. De generatie voor mijn vader omschreef de teloorgang van het parwawoud, dat door mangrove werd verdreven schertsend als volgt.
Mangroh kon na Coronie, a kragi en nowtu gi Parwa taki a no habi tanpresi kwet’kweti. A tya begi en aksi Parwa nanga ala saka fasi tak’ ef’ Parwa fen’en bun taki a poti wan p’kin prasi-oso na baka dyari fu Parwa. Parwa nanga en bun ati kaba pik’ en taki: a bun! A so Mangroh pot’ futu na Coronie. Boi! Yu syi di Mangroh futu beti Coroniegron, wantron so nanga espresi a bigin mek’ trobi nanga Parwa! Te f’ kaba Mangroh kapu Parwa tetei gi en bun steifi! Baka dati a tek a heri dyari en meki Parwa tron en futuboi. Now yu syi Mangroh panya en futu ini her’Coronie: fu Bonsee tééé na Tap’see.
Mangrove kwam naar Coronie en deed zijn beklag bij Parwa over zijn bittere woningnood. Heel nederig vroeg hij aan Parwa toestemming om een huisje te mogen neerzetten op diens achtererf. Parwa stemde in al zijn goedheid in met dit verzoek. Meteen nadat Mangrove vaste voet in de Coroniaanse grond had, begon hij opzettelijk ruzie te maken met Parwa. Het einde van het liedje was, dat Mangrove – nadat hij Parwa een vreselijke afrossing had gegeven – Parwa tot zijn knecht maakte. Sindsdien zie je mangrove zich uitstrekken over heel Coronie, van Burnside tot Hamilton/Welgelegen.
Een beetje zelfspot van de imkers die hun Land van Melk en Honing langzaam zagen verdwijnen. Vandaag de dag weten we dat mangrove door de Guyanastroom werd meegevoerd naar Coronie.
Eind vorig jaar schonk Duitsland US$77.000 aan Suriname voor jeugdeducatie m.b.t. het behoud van mangrove. Met dit soort subsidies gaat de regering pronken in Coronie. Dan heb ik het niet eens gehad over het feit dat ongeveer zo’n drie jaar geleden het planten van mangrove in Coronie abrupt werd stopgezet door de toenmalige minister van OW, Abrahams; dit was i.h.k.v. de versobering van de dijkbouw in Coronie: het geld werd naar elders gesluisd. Die jongens in Coronie die toen hun brood verdienden bij MNO-Vervat met het planten van mangrove aan de kust, werden van de ene dag op de andere dag werkloos. Nu krijgen de Coronianen met dit educatiecentrum een sigaar uit eigen doos.
Let wel: ik vind het project prima, althans de mooie gedachte erachter! Je kunt je immers niet blijven vastklampen aan een roemrijk verleden dat toch niet terugkeert, terwijl nieuwe toekomstgerichte kansen zich voordoen, zoals het ontwikkelen van een visrijke zeekust voor Coronie. Maar het is niet aangenaam dat de regering het altijd doet voorkomen dat zij veel geeft om Coronie en zich daarom bepaalde inspanningen getroost. Het laat zich bovendien ook raden waarom Coronie als centrum werd uitgekozen voor dit project: uitgerekend het district waar het planten van mangrove abrupt werd stopgezet. Nu ga je de mensen daar zogenaamd bewust maken van het belang van mangrove: de logica is helemaal zoek! Maar awaridomri’s hebben nu eenmaal een eigen logica, die gebaseerd is op financieel opportunisme.
Dat was ook het geval met de financiering van het bejaardentehuis, dat grotendeels werd opgericht met geld van een Katholieke welzijnsorganisatie in Nederland: pronken met andermans veren. De opening van het tehuis vond vele jaren na de oplevering plaats, als politieke stunt, kort voor de verkiezingen van 2015.
Ten slotte wil ik u een aantal reminders noemen. Nader uitleg krijgt u niet, want ik heb er al genoeg over geschreven. Maar het is aan u om na te gaan wat er allemaal van deze luchtkastelen is geworden. Mislukte particuliere initiatieven van Coronianen laat ik bewust onbesproken:
- Aloë Verateelt in Coronie waarover een grootse presentatie op het commissariaat door Power & Madho van het failliete cassaveproject in Para.
- Revitalisering kokosaanplant, met het aanleggen van 600 ha.
- Door de president beloofde kersenteelt langs de zeekust.
- Lippendienst aan de revitalisering van de rijstbouw zonder gezonde infrastructuur.
- Logeergebouw al 6 jaar zomaar leegstand. De nieuwe dc zegt in de krant niet te weten waarom het niet is opgeleverd. Dat weet hij wel, want ik weet het ook en heb er allang geleden over geschreven.
- Toerisme opleidingen voor Coronianen met veel media-aandacht/ white beach Coronie, kajakken op zee en in de zwamp, kaaimanfarm.
- Last but not least het Poep-project van Anton Paal, die alle huizen van Ingikondré tot Burnside wil laten voorzien van moderne toiletten.
Herwin Hooplot