Terugblik verkiezingen: wonden likken en weer op de loer gaan liggen! Deel 1/2

Het inspireert een columnist tot doorgaan als zijn analyses blijken te kloppen. Maar ook pas dan nemen zijn lezers hem serieus.

Reeds in mijn column van 5 november 2014 had ik aangegeven dat het mij niet zou verbazen als de V7 oppositie na de verkiezingen uit elkaar zou vallen onder het motto: ala man fu en srefi. Verder had ik toen ook voorspeld dat na deze verkiezingen van de NPS nog maar een schim zou overblijven van wat het was in de Frontregering. Ten slotte had ik ook nog geschreven dat Santhoki zelfs Bouterse als president zou accepteren enkel om niet opnieuw in de oppositie te belanden. Dat leek toen een onzinnig idee.

De V7 viel inderdaad uitelkaar en het is weer ala man fu en srefi. De NPS is op sterven na dood! BEP was meteen na de verkiezingen Cetabever met de NDP en het ontbindingsproces nam een aanvrang. Wanneer de NDP bij de laatstgehouden verkiezingen niet de absolute meerderheid had behaald, dan had Santhoki zich zeker ingespannen om met deze partij een coalitie te vormen enkel om niet opnieuw 5 jaar oppositie hoeven te voeren.

Toen echter bleek dat de NDP geen partners nodig had, zag je Santhoki toch voorzichtig en “constructief” slijmen om onder de tafel toch wat binnen te halen. In het kat-en-muisspel dat na de verkiezingen ontstond, zag je hem steeds weer van standpunt veranderen, afhankelijk van onverwachte kansen die zich leken aan te dienen om alsnog president te worden via de VVV.

Toen deze doelstelling definitief niet haalbaar bleek, werd zijn partij weer de vanouds op godsdienst gebaseerde sektarische partij, geleid door mannen met conservatieve ideeën. Ik heb overigens wel het idee dat Santhoki inmiddels gemerkt heeft dat de wereld niet stilstaat en ook dat hij veel geleerd heeft van de verkiezingsstrategie van de NDP. Wellicht dat hij daarom nu al bezig is met zijn verkiezingscampagne voor 2020.

Onlangs zag ik hem op een foto in de krant meebidden in een moskee. Vroeger zou hij nog niet eens over piekeren een moskee te betreden laatstaan daarin mee te bidden. Nog even en hij gaat in de (RK) basiliek Paramaribo te communie, roept hij halleluyah in de kerk van Steve Meye,  laat hij zijn kinderen belijdenis afleggen in een EBG-kerk en trouwt zijn dochter met een zoon van Segebai.  Maar of het hem gaat lukken de komende 5 jaar zijn partij multi-etnisch te maken betwijfel ik: zijn reputatie als racist zal steeds een belemmering zijn voor anderen. Wellicht dat, als hij zich met zijn oude mannenclan terugtrekt in de Nickeriaanse rijstpolders en het voorzitterschap van zijn partij overdraagt aan Harriet Ramdien, er kans op vooruitgang is.

De zogenaamde constructieve opstelling- beter is te spreken van opportunistische opstelling –  zal bestaan uit het voeren van incidenten- en communniquépolitiek. Je ziet het nu al dat de VHP invloed wil op het regeringsbeleid, maar dat zodra zij de schijn van zelfverloochening tegen zich in krijgt, zij haastig een communiqué uitgeeft waarin ze aangeeft nog steeds niet van standpunt te zijn veranderd over dit of dit. De Amnestiewet is voor Santhoki plotseling een politiek pressiemiddel geworden om eigen partijdoelstellingen te verwezenlijken.

Dit wordt wel een heel ander verhaal als na het aantreden van een nieuwe regering zou blijken dat de regering alleen maar lasten in petto heeft. Die vermeende constructieve opstelling in ’s-Lands belang” gaat dan linea recta de prullenbak in. Populisme zal opnieuw hoogtij vieren, maar nu vanuit de oppositiebanken. Ik verwacht zelfs alleen maar verwijten en keiharde confrontaties tussen regering en oppositie, en dat elke dag weer zal worden gevraagd om een zakenkabinet of om vervroegde verkiezingen in ’s-Lands belang.

Somohardjo kreeg zijn verdiende loon: het loon van een opportunist, wipwapper 1e klas, altijd in wippositie. Nu is hij van alle kanten gewipwapt, en dat gaat nog steeds door. Omdat hij suf gewipt is en geen zin meer heeft, wordt hij tegen zijn zin door zijn eigen Sapoen en Chitan in gijzeling gehouden en gaat het wippen onverminderd voort. Straks is hij helemaal uitgewoond.

Wanneer het Somo zou lukken om Sapoen en Chitan terug te roepen, zou het mij niet verbazen als Sapoen, als exponent van de Javaanse samenleving, een ministerspost zou verwerven in de nieuwe regering: een stevige whiplash voor Somo. Sterker nog: het zou mij ook niet verbazen dat in geval Sapoen DNA-lid mag blijven, hij toch minister wordt en zijn zetel “gratis voor niets” naar de oppositie mag.

De positie van Brunswijk is wel betreurenswaardig. Zelfoverschatting werd hem fataal, net zoals Somo zelfverklaard presidentskandidaat in 2015. Deze twee heren waren kort na de verkiezingen tot elkaar veroordeeld en waren uiteindelijk de manifestatie van de laatste stuiptrekkingen van V7. Daarbij wilde Brunswijk met de moed der wanhoop met (vice-)presidentskandidaten komen. Daar stak de opportunist Somo een stokje voor. De naïeve Brunswijk werd uiteindelijk het kind van de rekening, terwijl hij toch wel heel veel heeft mogen beteken voor de coalitie. Wie weet zal de mantel der liefde het werk doen.

Onlangs zei Brunswijk dat de NDP zijn partij heeft verjaagd, maar wij blijven (honds)trouw (waf-waf): “Wiens unu yagi unu, wi tan dya. Unu no gwe no wan presi”. Het motto schijnt te zijn: if you can’t fight them join them! Dat geldt ook ook Anton Paal van Palu, die in Starnieuws van 27 mei 2015 zei: “NDP heeft ons een grote dienst bewezen om ons eruit te trappen” (waf-waf). Dankbaar zijn voor een trap onder je gat: huh!  Daar kom ik de volgende week nog op terug in deel 2/2 wanneer ik specifiek inga op Coronie. Het idee de komende 5 jaar geen deelgenoot meer te mogen zijn van de feestdis aan de vleespotten van Egypte bezorgt beide heren klaarblijkelijk een ernstig waf-waf en lik-likcomplex.

Het is nu afwachten, omdat binnenkort de deksels van de vleespotten van Egypte zullen worden gelicht, zodat een ieder kan zien wat er de komende jaren op het menu staat. En pas dan zullen de oppositiepartijen echt kleur bekennen, want sinds de verkiezingen achter de rug zijn hebben allemaal, als kameleons, alle kleuren van de regenboog doorlopen, waarbij allemaal als favoriete kleur hadden: paars.

Herwin Hooplot

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.