In Starnieuws van 14-4-2014 lees ik: Sijlbing gaat met pensioen, maar zegt dat hij tot zijn dood zal blijven werken. Hij gaat invulling geven aan zijn dromen, hobby’s en passie.
Hopelijk let Sijlbing daarbij wel op zijn gezondheid, want dat was immers de (twijfelachtige) reden die hij opgaf voor zijn ontslagaanvrage als dc van Coronie. Hij gaat zelfs een boek schrijven over Coronie. Een onbetamelijke opmerking hierover heb ik maar geschrapt omdat ik geen eufemisme daarvoor kon vinden. Op Coronie.eu zal hij in ieder geval genoeg materiaal vinden voor zijn boek. Ik wil hem voorstellen te kiezen voor de titel: Hoe zorgen dromers, doemdenkers en bouwers van luchtkastelen voor een goede oudedagvoorziening?”
In Starnieuws van 14-4-2014 staat m.b.t. Sijlbing: In de afgelopen twee jaren heeft hij, naar eigen zeggen, slechts vijftig procent van de zaken in het district Coronie kunnen realiseren”.
Gelukkig was het “naar Sijlbings eigen zeggen”, want waar slaat die 50% op? Hij benoemt slechts die luchtkastelen die hij heeft gebouwd en nu achterlaat, maar somt geen concrete zaken op die zijn afgerond en vooruitgang hebben gebracht in Coronie.
Laat hem, gemakshalve, enerzijds de zaken opsommen die hij had willen uitvoeren en anderzijds aangeven welke zaken hij daadwerkelijk heeft kunnen uitvoeren of reeds op de rails heeft kunnen krijgen; dus die gerealiseerde 50% zaken waar hij het over heeft. Dit biedt de lezer dan eindelijk de gelegenheid inzicht te krijgen in datgene wat hij had willen realiseren en datgene wat hij daadwerkelijk heeft kunnen realiseren. Het gaat er tenslotte om of hierdoor het welzijn van de mensen de afgelopen twee of vier jaar erop vooruit is gegaan.
Ik dacht in 2012, dat men met Sijlbing iemand naar Coronie had gezonden met landbouw- en plantenkennis enz. enz. die leiding zou geven aan de ontwikkeling van de kleine landbouw en de tuinbouw in Coronie. Achteraf bleek dat die man thuishoort in bos- en natuurbeheer en daarmee samenhangend toerismesector.
Toen duidelijk werd dat Sijlbing gefixeerd was op toerismeontwikkeling en een gruwelijke afkeer vertoonde van landbouw en veeteelt, is er helaas geen belletje gaan rinkelen. Ook niet toen hij een andere landbouwingenieur, Guido van der Kooye, uit Nickerie binnenhaalde om voorzitter te worden van de stichting Agrarische Ontwikkeling Coronie (SAOC). Overigens heb ik nooit meer wat van die Guido v.d. Kooye gehoord in relatie tot de SAOC. Ik heb daarom onlangs geprobeerd hem via Facebook te bereiken om hem enkele vragen hierover te stellen, maar het is mij niet gelukt. Hij lijkt namelijk niet zo frequent online. Hopelijk leest hij dit en reageert hij alsnog op mijn bescheiden vragen.
Zelfs nadat Sijlbing in de media had geklaagd over een gebrek aan kader om projecten uit te voeren, ging er bij mij geen belletje rinkelen. Uiteindelijk las ik in DWT van 15-04-2014 het volgende, waarbij Sijlbing het heeft over de SAOC, die na vijftien jaar opnieuw leven was ingeblazen: “Het is een organisatie waar zowel vrouwen als mannen zich verdiepen in de ontwikkeling van kunst en nijverheid.” Sang??
Dit verbaasde mij heel erg en ik dacht toen: zie je, dit is weer zo’n geval van misleiding, omdat iedereen dacht het bij de SAOC ging om agrarische ontwikkeling. Geachte lezers, vertelt u mij: wat hebben kunst en nijverheid in een landbouwdistrict te maken met een stichting voor agrarische ontwikkeling?
Het lijkt hier duidelijk dat geld bestemd voor agrarische ontwikkeling binnen de SAOC wordt gebruikt voor een ombuiging naar kunst en nijverheid in het belang van de utopie: toerismeontwikkeling in Coronie als hoofdmiddel van bestaan.
In een vorige column had ik al mijn twijfels over het welslagen van de stichting uitgesproken, omdat de minister van LVV zelf reeds had aangegeven landbouw in Coronie niet serieus te nemen door het als een “hobby-ding” van de Coronianen te kenschetsen.
DC Ramdhani
Dc Ramdhani zegt dat hij het beleid van zijn voorganger Sijlbing zal continueren. Ik vraag me af of die goede man weet waar hij het allemaal over heeft: “het beleid van Sijlbing continueren”.
Sijlbings beleid was dat hij geen beleid voerde, anders moet het zijn het adagium: wie niet voor mij is, is tegen mij! Immers, een dc voert geen eigen overheidsbeleid, dus weet ik dan ook niet wat er – anders dan kleingeestigheden en vriendjespolitiek – overblijft van het eigen beleid van een dc.
Het is deze atmosfeer waarin Sijlbing 365 dagen per jaar Coronie zwanger hield van luchtkastelen, loze beloften, schijnontwikkeling, stilstand en misleiding: veel beloven, niets waarmaken. Als de nieuwe dc Ramdhani dit non-beleid overneemt, mag hij van ons rekenen op eenzelfde kritische houding als naar zijn voorganger toe, want dan is het pur’ bruku, wer’ bruku (lood om oud ijzer).
DC Ramdhani heeft zich kennelijk verzoend met zijn overplaatsing, want nu heet het dat hij zich gaat inzetten voor het district, maar toch wist hij ook nog niet zeker of hij er zou gaan wonen of dagelijks zou pendelen tussen zijn huidige woonplaats Saramacca en Coronie. Daar wordt een mens uiteraard niet vrolijk van, te meer omdat Ramdhani in eerste instantie gezegd zou hebben nog liever ontslag te nemen dan in Coronie te worden gestationeerd. Evenwel is het voor een goede vervulling van de functie van dc toch onontbeerlijk dat de functionaris daadwerkelijk hoofdverblijf heeft binnen het ambtsdistrict. Hij is immers eerste burger van Coronie, de eerstaangewezen persoon om bij calamiteiten, zoals rampen, snel en handelend op te treden. Telefonische bereikbaarheid is hiervoor niet voldoende. Afwezigheid moet meer uitzondering dan regel zijn. De nieuwe ambtswoning in aanbouw is – gezien het vorenstaande – dan ook geldverspilling indien het niet als zodanig zal worden benut.
Regeringsbeleid
Deze regering heeft in 4 jaar tijd, tot op heden 0,0% bijgedragen aan de ontwikkeling van het district, integendeel is de dijkbouw met kunstgrepen versoberd om daarmee geld vrij te maken voor andere zaken buiten Coronie. Er zijn weliswaar huizen gebouwd op Soemboredjo, maar dat was gewoon afronden waar de vorige regering al geld voor had gereserveerd op ’s-Landsbegroting. Het enige wat veranderde was de kring van begunstigden van de nieuwbouwwoningen.
Uitbreiding van de bureaucratie door transformatie van de oude gevangenis achter het commissariaat naar kantoor en de bouw van een nieuwe ambtswoning voor de dc omdat de voormalige ambtswoning, vanuit het welbegrepen eigen belang van Sijlbing, zo nodig een toeristische attractie (museum) moest worden, dragen niets bij aan de vooruitgang van het district. Welke van al die verkiezingsbeloften (ik heb ze vaker opgesomd in mijn columns), zou de nieuwe dc nog kunnen helpen inlossen? Wat kan hij de komende 12 maanden uitvoeren en bijdragen aan de ontwikkeling van het district? Hij gaf op 23 april jl. in Starnieuws aan de zaken die prioriteit genieten in kaart te brengen. Ik hoop dat hij na het in kaart brengen daarvan, die zaken wel wereldkundig maakt, opdat zijn vertrekpunt als nieuwe dc aan een ieder bekend zal zijn en dat ook duidelijk zal zijn wat hij bedoelt met het voortzetten van het beleid van Sijlbing. Ik wens hem succes daarbij!
Herwin Hooplot