NDP-Coronie omzetten in Onafhankelijke Partij Coronie (OPC).

In Coronie deden op 25 mei jl.  maar liefst 7 politieke partijen mee aan de algemene verkiezingen.  Op districtsraadniveau was de uitslag 6 voor de NDP en 1 voor de NPS. Op ressortsraadniveau 21 voor de NDP en 1 voor de NPS.  Beide voor Coronie beschikbare zetels in De Nationale Assemblée (DNA) gingen naar de NDP. De heer Remi Tarnadi en mevrouw Joan Wielzen werden verkozen. De overige 5 partijen VHP, PRO, ABOP, A20 en PALU, kwamen helemaal niet aan bod.

Nergens in het land is de keuze voor de NDP zo markant geweest, als in Coronie.

De heer Tarnadi heeft als NDP’er ruim zestien jaar gezeten in DNA. Hij begon zijn politieke carrière in 1991 als lid van de Districtsraad van Coronie. Hij noemde jaren geleden de beloning van parlementariërs “peanuts”. En toch gaf hij in 2017 zijn DNA-zetel op, om als districtscommissaris (dc) van Coronie minder dan peanuts te gaan verdienen.  Het partijbelang zal daarbij de doorslag hebben gegeven. In ieder geval stelde hij zich begin april dit jaar opnieuw kandidaat als parlementariër. Hierdoor kreeg Coronie één maand vóór de verkiezingen, op de valreep, geruisloos, van de een op de andere dag een nieuwe dc in de persoon van de heer Naltus Naana. Tarnadi dc af om weer een gooi te doen naar DNA-zetel  

Over mevrouw Wielzen valt niet veel te vertellen. Ze is vroeger lid geweest van de NPS en daarna van de PALU.  Bij de verkiezingen van 2015 deed zij de overstap naar de NDP, maar werd niet verkozen. In 2017 werd zij voor het eerst parlementariër, nadat de heer Tarnadi zijn zetel – naar nu blijkt – tijdelijk had opgegeven om dc van Coronie te worden.

Laten we wel wezen! Nog nooit sinds de onafhankelijkheid van Suriname, was de politiek Coronie zo gunstig gezind als in de afgelopen 10 jaar. De eerste 5 jaar waren de NDP en PALU (met Cosupikin Anton Paal als kopstuk) broederlijk vertegenwoordigd in DNA en in de regering. Ze hadden gezamenlijk de schouders eronder kunnen zetten om Coronie tot ontwikkeling te brengen. Maar ze deden niets.  Het bewijs ligt er: Coronie lijkt tegenwoordig op een broko pranasi. Thans ziet het er slechter uit dan 10 jaar geleden.

Wat kunnen Tarnadi en Wielzen in de komende 5 jaar als oppositieleden voor Coronie betekenen in DNA? Zullen ze als NDP’ers in staat zijn zonder schroom het Coroniaans belang in DNA voor het parlementaire voetlicht te plaatsen?  Sterker nog: zullen ze in staat zijn om zelfs nog maar “one single solitary word” op te rispen over de troosteloze toestand in Coronie?  Ik denk het niet, omdat ze dan tot het bot zullen worden beledigd door coalitiepartijen. De pot heeft de ketel immers niets te verwijten.

Binnen de huidige politieke verhoudingen hoeft Coronie dus niet te rekenen op steun vanuit de nieuwe coalitie – tenzij en uitsluitend –  uit eigen belang. De NDP was de laatste pooier van Coronie en is nu aan lager wal geraakt. Welke partij gaat thans die functie overnemen?

Het is een historisch feit dat er geen enkel landelijke politieke partij het beste voor heeft gehad met Coronianen, anders dan ze als stemvee te gebruiken. Dat is iets dat de Coronianen nu eens eindelijk moeten gaan beseffen.

Met 2 zetels in DNA  kun je als fractie ook potten breken en een ministerzetel in de wacht slepen. Kijk maar naar PL van Somohardjo.

Als Tarnadi en Wielzen, Coronie een dienst willen bewijzen, moeten zij uit de NDP stappen en een eigen fractie beginnen in DNA.  Ze zouden vervolgens een eigen landelijke politieke partij kunnen oprichten, waarin het algemeen belang van Coronie het belangrijkste uitgangspunt vormt.

Onder verwijzing naar de casus William Waidoe, zouden beide parlementariers op papier lid kunnen blijven van de NDP, maar in de praktijk hun eigen Coroniaanse weg kunnen bewandelen tot aan de eerstvolgende verkiezingen.  Op deze wijze wordt dan de Terugroepwet ontweken.

Welke bezwaren zou de NDP tegen deze schijnbaar “politieke sprinkhanerij” kunnen hebben? Awaridomri taki fowrumeti no bun fu nyan, ma ala en mofo furu nanga soso fowru w’wiri (luister naar mijn woorden, maar let niet op mijn daden).

Het idee klinkt misschien waanzinnig, maar is toch doodgewoon en bovendien uitvoerbaar. In de zestiger jaren t/m 1973 had Coronie al een eigen politieke partij, de Onafhankelijke Partij Coronie (OPC) van wijlen Edmund Vriesde (Fidel Castro).

Er wonen zoveel Coronianen en sympathisanten in Nickerie, Paramaribo en Wanica, dat zelfs daar personen kandidaat gesteld zouden kunnen worden tijdens landelijke verkiezingen. Coronianen die thans buiten het district wonen en de teloorgang van hun district niet langer kunnen aanzien, kunnen dan op deze wijze toch actief of passief iets betekenen voor dit district, waarmee zij zich op een of andere wijze verbonden voelen.  Tegenwoordig immers “is het fijn Coroniaan te zijn”.  Iedereen met een spatje Coroniaans bloed in de aderen verwijst met trots naar zijn of haar Coroniaanse roots. Hopelijk kan dit een vertaling vinden bij het maken van politieke keuzen.

Ik hoop dat Tarnadi en Wielzen het voorstel serieus in overweging nemen, om aldus te ontsnappen uit deze onwenselijke spagaat waar zij thans in zijn beland, waardoor zij in DNA onmogelijk de belangen van Coronie naar behoren zullen kunnen behartigen: Tigri dédé, a libi a pina gi en buba: na ons de zondvloed!

Herwin Hooplot

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.