Coronianen let op uw zaak (de geschiedenis herhaalt zich!).

Op 25 mei 2015 werden de laatste parlementsverkiezingen gehouden in Suriname. In november 2014, dus zeven maanden daarvoor, werden massaal grondbeschikkingen en bereidverklaringen uitgedeeld in Coronie en Nickerie. De geschiedenis herhaalde zich in november 2019.

De volgende parlementsverkiezingen zijn op 25 mei 2020. Omstreeks eind november 2019, zijn opnieuw grondbeschikkingen en bereidverklaringen uitgereikt door de Surinaamse overheid. Ik ben n.a.v. de uitreikingen van 5 jaar geleden, toentertijd in een column ingegaan op de betekenis van een bereidverklaring: Coronianen let op uw zaak!

Toen bleek dat je met een bereidverklaring alleen, niets meer hebt dan een aanbod van de overheid waar o.a. zware voorwaarden van financiële aard aan zijn verbonden. Je hebt mensen achter de overheidsbalie nodig om de zaak binnen 6 maanden met gezwinde spoed rond te krijgen. De termijn van 6 maanden is namelijk fataal. Dit betekent dat als niet binnen 6 maanden aan alle voorwaarden is voldaan de bereidverklaring automatisch komt te vervallen. Gelieerd zijn aan de heersende politieke elite of bereid zijn de overstap te maken naar die elite is uiteraard een pré!

Het is wellicht niet toevallig dat – net als 5 jaar geleden – bereidverklaringen 6 maanden voor de nationale parlementsverkiezingen worden uitgereikt, en dat binnen 6 maanden aan alle voorwaarden moet zijn voldaan om te voorkomen dat de bereidverklaring vervalt. In die tussentijd kan flink politiek bedreven worden met uitgereikte bereidverklaringen als inzet.

Naast het feit dat je bereidwillige politiek gelieerde ambtenaren nodig hebt om de bereidverklaring te effectueren, zijn er ook grote uitvoeringskosten aan verbonden. Vijf jaar geleden heb ik in eerdergenoemde column mijn twijfels geuit over de uitvoerbaarheid van bereidverklaringen, omdat ik mij toen afvroeg of arme Coronianen de verwervingskosten, waaronder kosten landmeter, zouden kunnen opbrengen. Ik riep toen mensen op hun familie te steunen (met geld en/of informatie), opdat zij de bereidverklaring tijdig konden effectueren. Ik ken Coronianen die in 2015 vanwege de financiële obstakels de bereidverklaring niet tijdig hebben kunnen effectueren, waardoor de bereidverklaring 6 maanden na uitreiking kwamen te vervallen.

Het doet me daarom dan ook deugd dat minister Lekhram Soerdjan van RGB onlangs in Nickerie verklaarde dat de regering zal opdraaien voor de kosten die begunstigden die in aanmerking zijn gekomen voor een bereidverklaring moeten betalen voor een uitmetingskaart.

Soerdjan zei dat de regering heeft besloten de kosten voor de mensen te betalen die voor een perceel met een grootte tot 5000 vierkante meter in aanmerking zijn gekomen. Dit omdat na overwegingen men tot de conclusie was gekomen, dat het betalen van de landmeter voor de uitmetingskaart de bottleneck voor veel mensen is, omdat dit duurder is geworden.

Het is onjuist dat de kosten voor uitmeting hoger zijn geworden. De kosten waren 5 jaar gelden reeds uitzonderlijk hoog en vaak wil de landmeter euro’s voor zijn werk. Het verschil met 5 jaar geleden is dat de mensen zich deze keer geen knollen voor citroenen of een kat in de zak laten verkopen. Bovendien snap ik niet waarom Soerdjan dit pas in Nickerie aan de orde stelde. Misschien stelde hij dat reeds aan de orde in Coronie, maar haalde dit aspect het nieuws niet.

Feit is wel dat de overheid 5 jaar geleden wist of moet hebben geweten dat de arme sloebers in Coronie zouden struikelen over de kosten van een uitmetingskaart; anders begrijp ik niet dat een buitenstaander als ik het toen meteen wel vermoedde, welk vermoeden later met feiten kon worden gestaafd.

Een ander belangrijk punt is dat de overheid Coronianen veel belooft, maar daar toch niets tot stand brengt. Laten wij hopen dat de belofte op te draaien voor de uitmetingskosten wordt nagekomen.

Hoe moet het verder in het geval de overheid in gebreke blijft tijdig een landmeter aan te wijzen, waardoor het niet lukt aan alle eisen te voldoen binnen de gestelde termijn van 6 maanden? Het is immers algemeen bekend dat landmeters in Suriname het altijd vreselijk druk hebben.

De beste oplossing is – lijkt mij – dat de overheid de begunstigden zelf op zoek laat gaan naar een geschikte landmeter tegen een vooraf vastgesteld tarief. De landmeter krijgt daarbij de garantie dat hij de kosten kan declareren bij de overheid.  Een andere oplossing is dat de termijn van zes maanden pas begint te lopen nadat de landmeter de begunstigde de uitmetingskaart heeft overhandigd. Het hangt daarna dan uitsluitend af van de begunstigde zelf of hij zijn rechten tijdig te gelde maakt. De voorwaarden zijn te vinden op de site van de overheid: Grondaanvraag.

Herwin Hooplot

Bladwijzer de permalink.

Reacties zijn gesloten.