Op zaterdag 14 oktober 2017 was er, net zoals vorig jaar, een Coroniedag. Deze wordt gevierd als de verjaardag van Coronie, de dag waarop het district de naamsverandering onderging van Opper-nickerie in Coronie. Dat was op 14 oktober 1851. In 2016 werd het 165-jarig bestaan gevierd. Ofschoon het vorig jaar een mijlpaal betrof, stelde het informele gedeelte toen helemaal niets voor.
Dit jaar was sprake van een lichte verbetering. Er waren kraampjes in de omgeving van het Totnesskanaal. De bezoekers van buiten zijn daarom langer blijven hangen in Coronie. Men mag stellen dat t.o.v. het vorig jaar sprake is van een positieve ontwikkeling. Het is mogelijk om deze ontwikkeling vast te houden en een jaarlijkse groei hierin te realiseren. Dit hangt allemaal af van de organisatoren zelf: tijdig beginnen met zoeken van sponsors en publiciteit, een gevarieerder en aantrekkelijker aanbod op het gebied van muziek en consumptie, enz, zodat deze dag uitgroeit tot een jaarlijkse happening van bezinning en ontspanning voor velen in en buiten Coronie.
Dit jaar waren bij het officiële gedeelte bijna geen autochtone Coronianen aanwezig. Parlementariër Tarnadi (NDP) kwam later binnenlopen. De andere parlementariër Cleo Gonsalves (PALU) zou even aanwezig zijn geweest. Zelf heb ik hem niet gezien.
De boodschap die gebracht wordt tijdens zo’n bijeenkomst, komt voor de meeste Coronianen op de tweede plaats. Ze willen altijd eerst weten wie de boodschap zal brengen, daarna pas kijken ze eventueel naar de inhoud van de boodschap zelf. De politiek van verdeel en heers is volgens velen de hoofdoorzaak van deze belemmering van samenwerking onder Coronianen. Zelf denk ik dat het gebrek aan samenwerking zijn oorsprong vindt in religieverschillen na afschaffing van de slavernij (RK/EBG) en dat in een later stadium de politiek dit verdeel- en-heersspel van priesters en dominees overnam en de samenleving verder verzuilde. Hier zal ik binnenkort een column aan wijden.
Sombra zou zijn Moksi-Patu dus van een zo breed mogelijke basis moeten voorzien om succesvol te kunnen zijn. Maar gaat dit lukken? Hier heb ik een hard hoofd over in, gezien de kadaverdiscipline in de politiek: mensen die bijvoorbeeld zien dat de schuldvraag bij Bouterse moet worden gelegd, maar hun ogen daarvoor sluiten, omdat Bouterse als een afgod wordt beschouwd, geven mindere goden de schuld. Hierdoor zullen nooit alle neuzen naar één richting wijzen.
Tijdens het formele daagdeel dat werd afgewikkeld in het multifunctionele centrum te Friendship passeerden dezelfde thema’s van het vorig jaar de revue. Dit betekent dat de problematiek ongewijzigd is gebleven en geen vooruitgang is geboekt. De rode draad is de behoefte bij de Coronianen het water weer te laten stromen, om zoals vroeger de akkers in heel Coronie te bevloeien.
De boodschap is simpel. Er wordt niet gevraagd om een nieuw watersysteem in het leven te roepen, dat zijn nut en doelmatigheid nog moet bewijzen. Neen, er wordt gewoon gevraagd het systeem dat in het verleden zijn nut reeds heeft bewezen in ere te herstellen. Wat is daar nou zo bezwaarlijk aan?
Volgens parlementariër Tarnadi in een interview met DWT (gedrukte versie) van 16 oktober 2017/DWT A3 onder het kopje: Dit is een misdaad tegen de gemeenschap) “moeten we nagaan wat goed is voor Coronie en een middenweg vinden om het probleem op te lossen”. Hij vindt het belangrijk dat het water goed beheerd wordt. Gelet hierop zie ik dan niet in waarom een middenweg nodig zou zijn. Het gaat immers niet om het middel/de weg, maar om het doel: goed waterbeheer.
Ik weet overigens niet sinds wanneer de heer Tarnadi deze mening over goed waterbeheer is toegedaan, aangezien de problematiek reeds bij zijn toetreding tot DNA in 1996 speelde. Hij is, met een onderbreking van 5 jaar (2000-2005), tot op heden DNA-lid. Het is mij ook niet duidelijk wat hij sindsdien heeft ondernomen om te komen tot een goed waterbeheer. Dit klemt te meer, daar zijn partij al zeven jaar de macht heeft in ons land. De Coronianen willen dat het water weer gaat stromen. Wat voor middenweg bestaat er dan nog? Het kiezen voor een middenweg betekent dat alles bij het oude zal blijven.
De heer Feller zei in zijn bijdrage teleurgesteld te zijn. De naakte waarheid is dat de president dit jaar nog keiharde beloften heeft gedaan, welke hij tot op heden niet is nagekomen.
Er is niets logisch aan het keer op keer desavoueren van het verlangen van de Coronianen het water weer te laten stromen. Of zou de reden zijn dat het zwampwater van Coronie nodig is voor de rijstbouw in Nickerie? Volgens de heer Feller wordt het water waar Coronie recht op heeft omgeleid naar Nickerie, via de Arawarrarivier.
Ik vraag mij af waarom Coronianen op belangrijke posities – tegen beter weten in – niet de moed hebben om gewetensvol op te staan en te zeggen: dit kunnen we niet met lede ogen blijven aanschouwen. Je zult wel vijanden maken, maar wat geeft dat? Vijandschap met je geweten is wat werkelijk van belang is.
Ik ken tot op heden geen politicus die zich gewetensvol heeft ingezet voor de vooruitgang van het district. Telkens wanneer je denkt dat er een omslag in het denken is gekomen en het geweten de overhand zal nemen, in het belang van de vooruitgang van het district, blijken al die mooie praatjes uiteindelijk onzinverhalen (prodotaki) te zijn! Politici liggen er ook niet wakker van dat hun leugens in dit digitale tijdperk gemakkelijk kunnen worden weerlegd. Ze horen het aan of lezen erover en vervolgens halen ze hun schouders op.
Herwin Hooplot