Coronie, Land van Melk en Honing, was het product van keiharde slavernij!
Het zal voor velen een schok zijn als ik zeg, dat Coronie zijn vroegere naam “Land van melk en honing” heeft te danken aan de periode van slavernij en dat de neergang reeds enkele tientallen jaren na afschaffing van de slavernij (1863) een aanvang nam. Daarna is het nooit meer structureel goed gekomen met Coronie.
Al meer dan 100 jaar wordt aan Coronie herinnerd als het vroegere Land van melk en honing, maar niemand zou mij kunnen aangeven welke periode(n) hij/zij daarmee bedoelt; dus allemaal zomaar uit de lucht gegrepen woorden uit “mondverlegenheid”. Die periode is namelijk nooit beschreven, een fata morgana erbij dus, althans zo lijkt dat!
Zoals de meeste Coronianen, dacht ik dat die periode van melk en honing moet zijn geweest de tijd waar oude Coronianen zo lyrisch over konden vertellen: de tijd van de batto’s, de cocosteelt, de varkensteelt en de bijenteelt, die alle in werkelijkheid slechts een korte opleving kenden in de 20ste Eeuw. Toen werd o. a. ook veel Parwahoning geëxporteerd naar Duitsland, door firma Vervuurts. Een periode ergens in de eerst helft van de 20ste Eeuw.
Jan Louis Stuger Ezn. laat in zijn boek zien dat het in werkelijkheid gaat om een heel andere periode in de geschiedenis van Coronie: iets achter in de 19e Eeuw. Hij heeft die periode als een idylle weten te beschrijven in zijn boek getiteld: Voorheen en Thans, over Coronie’s Verleden en Toekomst 1808-1900. Tijdens het lezen van zijn beschrijving van de natuur (flora en fauna) in Coronie van die tijd, waan jij je in het Hof van Eden.
Het boek is gedrukt in het jaar1900 te Paramaribo, Suriname en is thans van antiquarische waarde. Stuger zegt in het boek dat hij meer dan 30 jaar in Coronie heeft gewoond. Hij beschrijft in zijn boek de vroegste geschiedenis van Coronie, de opkomst van Coronie als Land van melk en honing en vervolgens de neerwaartse spiraal, maar hij draagt daarbij ook tevergeefs oplossingen aan om Coronie weer uit het diepe dal te halen. Hij laat ook zien dat een aantal beweringen over Coronie, zoals over het terugdringen van de zee door water naar zee te laten stromen, door het spuien van de kanalen, niet kloppen: hij was er zelf bij! Het had geen succes!
Een vreemde bijkomstigheid is dat ik in mijn zoektocht naar informatie over deze kampioen van Coronie, zoals hij in 1900 werd genoemd, heel toevallig ontdekte, dat Stuger getrouwd geweest is met Magdaleentje Baumgart, een zus van mijn overgrootmoeder, Anna Christina Baumgart. Magdaleentje stierf in 1885, 55 jaar oud, en Stuger zelf eind december 1905; 71 jaar oud, derhalve 5 jaar na uitgifte van het boek. Vreemd vind ik ook dat een (kennelijk) witte man als Stuger in die tijd trouwde met een ex-slavin (veldmeid) die nota bene 3 jaar ouder was dan hij. Ze hadden minstens 1 kind (dochter). In zijn boek heeft hij het nooit over haar.
Vanaf de volgende week zal op deze site een nieuwe pagina komen, genaamd Stuger (o.i.d), waarin delen van dit – voorzover bekend – enige boek over de historie van Coronie, zullen worden gepubliceerd (met toelichting).
Ik ben langer dan en half jaar bezig geweest het boek geschikt te maken voor publicatie op het net, zonder de authenticiteit ervan geweld te willen aandoen. Doordat het boek in oudNederlandsch is geschreven leest het heel moeilijk, maar de informatie erin is van onschatbare waarde.
Oorspronkelijk zou ik het boek gewoon neerkwakken op de site, maar voortschrijdend inzicht bracht mij op het idee van een maandelijkse thematische publicatie van delen die ik zelf reeds heb gelezen en gecontroleerd. Elk thema zal ik voorzien van verwijzingen, zodat de lezer meteen naar de belangrijkste stukken uit de tekst kan gaan, zonder zich hoeven te worstelen door al die archaïsche woorden, want het ding leest echt niet prettig. Hierdoor kan beter het beoogde doel worden bereikt: zo veel mogelijk mensen bekend maken met de belangrijkste onderdelen van het boek.
Uit de thema’s zal duidelijk blijken dat het predicaat van Coronie als Land van melk en honing is gevestigd met slavenarbeid en dat het gebrek aan goede lozingen de hoofdreden was waarom de florerende katoenteelt van toen verloren ging, ja zelfs de hoofdreden waarom geheel Coronie sindsdien kapot ging. Tot de dag van vandaag wordt in Coronie geklaagd over het gebrek aan goede lozingen. De overheid heeft helaas nooit willen begrijpen dat de ontwikkeling van Coronie staat of valt met een goed irrigatiesysteem en dat de vooruitgang van Coronie beslist niet afhankelijk is van geasfalteerde wegen (voor wie?).
De ironie wil namelijk dat er heel erg weinig Coronianen zijn die een auto bezitten: liever een goede lozing dan een geasfalteerd wegdek. Men had er dus beter aan gedaan het geld voor asfaltering te besteden aan een goed irrigatiesysteem voor Coronie.
Voorts zal uit het boek ook blijken dat door de slechte verbinding met Paramaribo en Nickerie in die tijd, geen afzet van al die onmetelijk rijke landbouwoogsten van Coronie mogelijk was. Ten slotte nog zal uit dat boek ook het geheim van het ontstaan van de grote cocosaanplant in Coronie blijken. Stuger schreef het boek onder het motto: wil je Coronie vooruit helpen, dan moet je het eerst begrijpen, en dat kan je alleen door eerst te duiken in Coronie’s verleden en vaststellen waar het mis ging en dan oplossingen aandragen. De subtitle van zijn boek is dan ook: EENE GESCHIKTE HANDLEIDING OM DEN TEGENWOORDIGEN TOESTAND VAN HET DISTRICT CORONIE UIT HET WARE OOGPUNT TE BESCHOUWEN.
Herwin Hooplot
Hieronder een bloemlezing vanaf 1900 waarin te pas en te onpas wordt verwezen naar Coronie als voormalig Land van melk en honing. Maar eerst een eerbetoon van het Koloniaal Nieuws- en Advertentie Suriname aan J.L. Stuger Ezn.
(bron: Redactioneel artikel Koloniaal Nieuws- en Advertentieblad Suriname d.d. 24 april 1900)Wij betuigen onzen dank voor het ons door den heer J. L. Stuger Ezn., schrijver en uitgever van «Voorheen en thans.— Over Coronie’s verleden en Toekomst 1808—1900,” — ter kennisneming toegezonden exemplaar van zijn werk , dat de strekking heeft, om voor het door opvolgende Besturen genegligeerde en daardoor in totaal in verval geraakte district Coronie , — het voormalige land van melk en honing —, belangsteiling op te wekken, en de middelen aan te wijzen, welke naar zijne meening tot een wederopbouw en van de plaats zouden kunnen leiden.
Stuger heeft vaak in geschriften als anderszins getoond liefde voor Coronie te hebben , en meermalen gecaveerd voor het behoud van het district; in de door hem zoo dikwijls geleverde beschouwingen vond hij wel eens tegenspraak, en verschil van meening omtrent een of ander, hij bleef desniettemin zijne stelling handhaven; hij verzuimde niet, zoo dikwijls hij kon, de aandacht van autoriteiten te vestigen op het steeds-toenemende verval van de plaats waar hij jaren achtereen gewoond en gewerkt heeft, en alzoo met grond mocht worden gecenseerd haar te kennen. Stuger is een Kind van het Land,hem komt lof toe voor zijne onvermoeide pogingen, om met de hem ten dienste staande middelen te trachten een deel van dat Land in welvaart en bloei terug te brengen, hetgeen ongetwijfeld mede het algemeen belang uitmaakt. Wie dit anders uitlegt, toont een uniek begrip te hebben van dat algemeen belang. Het werk is opgedragen aan H. M, onze Koningin. Moge dit er toe leiden om den kampioen voor Coronie voldoening van zijn werk te doen smaken, en moge de inteekening voldoende wezen om hem de kosten der uitgifte te vergoeden.
(Bron: J.L Stuger Ezn: Voorheen en Thans, over Coronie’s Verleden en Toekomst 1808-1900, p.126): Doch! al zoude men zich willen beroepen op omstandigheden buiten ons, die tot den achteruitgang van Coronie hebben medegewerkt, dan nog, zoude de ervaring ons kunnen aantoonen, hoe verwaarloozing en verkeerde toepassingen de bronaderen, waaruit bloei en welvaart voorheen ontsprongen, hebben verstopt; hoe uitgedachte zwarigheden de spieren van werkzaamheid en onderneming hebben ontzenuwd; — en hoe dusdanige oorzaken Coronie die weleer den naam van land van melk en honing, van lieverlede deden weg zinken, tot dat zij op zulk een laag standpunt is neergedaald, dat aan hare opkomst getwijfeld wordt.
(bron Koloniaal Nieuws- en Advertentieblad Suriname d.d. 1 december 1908): Veearts, Dr. van der Schroeft spreekt Coronianen toe op 24 november 1908 toe t.g.v. een aldaar gehouden veetentoonstelling: (…)De naam van Coronie wekt in Paramaribo nog steeds gedachten en herinneringen op aan tijden toen uw district, bloeiende onder zijn landbouw en veeteelt tot de kostelijkste plekken van Suriname behoorde; en nog hoort men zoo dikwijls van Coronie spreken als van ‘t land van melk en honing
(redactie bron Koloniaal Nieuws- en Advertentieblad Suriname d.d. 10 januari 1911: De transportdienst op Coronie is reeds sinds geruimen tijd een bron van jeremiades. De oorzaak hiervan is het feit der toeneming van de modderbank voor dit district, waardoor de schepen, die de verbinding van dit voormalige Surinaamsch land van melk en honing met Paramaribo en Nickerie onderhouden, niet tot onder de kust kunnen komen, maar op een afstand in zee moeten blijven, zoodat passagiers en goederen per zeil- of roeivaartuig over een voortdurend onstuimige zee van land naar het schip moeten vervoerd worden. Wij zijn persoonlijk getuige geweest van de misère van de Coroniereis.
Koloniaal Nieuws- en Advertentieblad Suriname d.d. 2 juli 1935 opgenomen in rubriek Coroniaan van deze site): Coronie weleer het land van melk en honing Thans het land van kommer en ellende(hoofdartikel)
Koloniaal Nieuws- en Advertentieblad Suriname d.d. 27 februari 1949: Coronie heette — wordt nog vaak genoemd — „het land van melk en honing.” Naar deze uitspraak worden velen gelukkig geacht, die naar dit district worden gedetacheerd, doch de meesten zien zich bedrogen uitkomen. In ‘n goed oud verleden heeft Coronie veel namen gehad die de betekenis aan dit district teruggaven. Zo wordt Coronie terecht nog heden ten dage genoemd het Cocosdistrict. De zo welklinkende naam van land van melk en honing wordt momenteel niet zo veel gehoord. Dagblad Nieuw Suriname: 10 juli 1959
Rede van de Voorzitter der Staten van Suriname, de heer E J de la Fuente ter nagedachtenis van het statenlid K.H Arah: (…) Karel Herman Arah zag als derde kind van het gezin Arah het levenslicht op 28 juni 1921 in het cocosdistrict Coronie, toen nog bekend al het land van melk en honing’ (Dagblad Nieuw Suriname 17 december 1963).
Verkiezingsprogramma van de Megacombinatie 2010-2020 op paragraaf 4.2.4.:
- Het district Coronie dat eens bekend stond als het district van melk en honing moet die status middels gericht beleid opnieuw verwerven. MC beschikt over de kaders om dit te realiseren.
Aaai Baya Coronie!!!